Werknemers voelen steeds vaker de druk om buiten werktijd bereikbaar te zijn voor werkgerelateerde berichten. Een nieuw initiatiefwetsvoorstel wil werkgevers verplichten om met hun werknemers in gesprek te gaan over hun (on)bereikbaarheid buiten werktijd. Hiermee hoopt de indiener de risico’s van stress en burn-outklachten te beperken. Het wetsvoorstel heeft echter kritiek ontvangen en ligt nu bij de Tweede Kamer voor verdere behandeling.
Volledig Artikel: Verplicht Gesprek over Bereikbaarheid Buiten Werktijd: Wat Houdt het Wetsvoorstel in en Waar Staan We Nu?
Het steeds bereikbaar zijn, zelfs buiten werktijd, legt een grote druk op werknemers. Het initiatiefwetsvoorstel dat nu in behandeling is bij de Tweede Kamer wil dit probleem aanpakken door werkgevers en werknemers te verplichten afspraken te maken over (on)bereikbaarheid buiten werktijd. Het voorstel beoogt zo de risico’s van psychosociale arbeidsbelasting, zoals stress en burn-out, te verminderen.
Inhoud van het Initiatiefwetsvoorstel
Het wetsvoorstel richt zich niet op het creëren van een wettelijk ‘recht op onbereikbaarheid’, maar stelt voor dat werkgevers verplicht zijn om met hun werknemers in gesprek te gaan over bereikbaarheid buiten werktijd. Tijdens dit gesprek moet worden besproken of werknemers de continue bereikbaarheid als belastend ervaren. Zo nodig kunnen extra risico’s worden opgenomen in de Risico-Inventarisatie en -Evaluatie (RI&E) van het bedrijf, waarna passende maatregelen moeten worden getroffen. De Inspectie Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) krijgt de taak om te controleren of het gesprek plaatsvindt, maar controleert niet de inhoud van het gesprek. Het voorstel stelt voor dit verplichte gesprek onderdeel te maken van de bestaande Arbowetgeving.
Waarom Dit Wetsvoorstel?
De afgelopen jaren, en vooral tijdens de coronacrisis, is de grens tussen werk en privé vervaagd door het toenemende thuiswerken en de continue beschikbaarheid via moderne communicatiemiddelen zoals e-mail en telefoon. De initiatiefnemer van het wetsvoorstel (PvdA) wijst op een stijgend aantal werkgerelateerde burn-outs en wil voorkomen dat werknemers buiten werktijd constant met hun werk bezig zijn. Het verplichte gesprek over bereikbaarheid zou bijdragen aan een gezondere balans tussen werk en privé.
Kritiek van de Raad van State
Het wetsvoorstel stuitte eerder op stevige kritiek van de Raad van State. De Raad stelde dat het nut en de noodzaak van het wettelijk voorschrijven van een gesprek over bereikbaarheid onvoldoende zijn aangetoond. De Raad van State vond dat de bestaande Arbowet al voldoende voorschriften bevat om psychosociale arbeidsbelasting te voorkomen en dat de voorgestelde verplichting niet past binnen de huidige systematiek van zelfregulering en maatwerk die de Arbowet hanteert. Het advies was om het wetsvoorstel te heroverwegen en beter te onderbouwen.
Stand van Zaken: Tweede Kamer aan Zet
Ondanks de kritiek van de Raad van State heeft de initiatiefnemer besloten om het wetsvoorstel toch door te zetten. Op enkele punten is het voorstel aangescherpt en inmiddels ligt het voor verdere behandeling bij de Tweede Kamer. De Tweede Kamer moet nu een plenair debat voeren over het aangepaste wetsvoorstel en uiteindelijk stemmen over de invoering ervan.
Wat Betekent Dit Voor Werkgevers en Werknemers?
Voorlopig betekent het wetsvoorstel dat er geen hard recht op onbereikbaarheid buiten werktijd komt, maar wel een verplichting voor werkgevers om het onderwerp bespreekbaar te maken. Het gesprek kan plaatsvinden met vakbonden, de ondernemingsraad, personeelsvertegenwoordiging of direct met individuele werknemers. Als blijkt dat werknemers de continue bereikbaarheid als belastend ervaren, moet de werkgever passende maatregelen treffen.
Hoewel de wet nog niet van kracht is, kunnen werkgevers nu al het initiatief nemen om gesprekken te voeren over bereikbaarheid buiten werktijd en afspraken vast te leggen.
Conclusie
Het initiatiefwetsvoorstel over bereikbaarheid buiten werktijd biedt geen volledig recht op onbereikbaarheid, maar benadrukt het belang van een dialoog tussen werkgevers en werknemers over werkdruk en bereikbaarheid. Of de wet er daadwerkelijk komt en in welke vorm, is nog onzeker, maar het onderstreept wel de noodzaak van aandacht voor de balans tussen werk en privé. Werkgevers en werknemers kunnen nu al samen afspraken maken om de werkdruk te verminderen en zo een gezonde werkomgeving te bevorderen.
